Ze kosten geld, maar leveren meer op dan je denkt: ex-stagiairs blijven langer in dienst, kosten minder bij indiensttreding en zijn sneller productief. Bovendien zijn ze wandelende reclameborden voor je bedrijf. Strategisch stagebeleid is dus niet alleen slim voor de toekomst, maar bespaart je ook vandaag al een hoop wervingsgedoe. Een verkenning van de kosten (en baten) van stagiairs en BBL’ers.

Werkplekleren is meer dan alleen meekijken: Het draait om actieve deelname en gestructureerde begeleiding. Ontdek hoe Stephen Billett’s workplace affordances theorie aantoont dat niet iedereen dezelfde leerkansen krijgt op de werkvloer, en hoe organisaties dit kunnen verbeteren. 🚀

Stages draaien om subtiele macht, precies: macht. Hannah Arendt: het ontstaat door samenwerking. Michel Foucault voegt toe dat macht ook verborgen zit in regels en verwachtingen. Succesvolle stagebedrijven begrijpen beide visies en delen macht slim tussen school, bedrijf en stagiair.

Stagebegeleiding is geen rustige fietstocht, maar zigzaggen terwijl jij voorkomt dat ze een geparkeerde auto rammen. Je bent de manager die ingrijpt, de coach die ernaast rent, en de adviseur die droogjes “Ik zei het toch” mompelt. Stagiairs leren door te vallen en weer op te staan. Jij bent hun LEGO-handleiding en crisismanager. Hier zijn 14 taken die je daarbij helpen.

Twee stagiairs, dag één. De een glijdt soepel door de gangen, de ander lijkt verdwaald. Volgens Bourdieu komt dat door je 'habitus'; je onzichtbare culturele rugzak. Die MKB-zoon in zijn nette overhemd tussen de afgetrapte Converse? Dat botst. Hoe pak je dit aan?

Stel je voor: een T. rex bij de Albert Heijn. Onmogelijk? Volgens Hume kun je dat nooit 100% zeker weten. Taleb leert ons dat juist het onverwachte (de zwarte zwaan) alles verandert. Zo ook bij stagiairs: hoe meer we vasthouden aan oude ideeën, hoe meer nieuw talent we missen.

Scott Highhouse fileerde al in 2008 intuïtieve werving als onwetenschappelijk en ineffectief. Stages zijn een ideaal instrument om dit tegen te gaan: Ze bieden meetbare data, zijn meer biasvrij en dé manier om prestaties te voorspellen. maar ja, wie heeft wetenschap nodig als je jezelf als menselijke röntgenmachine ziet?

We houden van metaforen. Ze klinken lekker én maken loopbanen, die kronkelen en draaien als een weg naar nergens, begrijpelijk. Maar pas op: metaforen sturen ons. Ze zijn meer dan beeldspraak; ze bepalen hoe we denken en doen.

Bij de aanpak van stagediscriminatie kijken we vaak door een bril, maar waarom kiezen als je meerdere brillen kunt gebruiken? Van systeemproblemen en machtsstructuren tot dagelijkse interacties en culturele verschillen; elke bril biedt nieuwe inzichten. Hoe meer brillen, hoe scherper we het probleem zien en kunnen oplossen. 🕶️ 👓

Stagevergoedingen zijn een belangrijk thema geworden binnen het Nederlandse en Europese arbeidsklimaat. Dit artikel analyseert de rol van stagevergoedingen als strategisch middel in 2025, met inzichten uit Europese regelgeving, onderzoek van Magnet.me, Careerwise, CNV, en beleidsvoorbeelden van de Rijksoverheid.

Ik schreef een hoofdstuk voor een boek over het werven van mbo’ers in de vorm van brieven met tips aan een hr-professional die met die schone taak van werving is opgezadeld. Daar moest natuurlijk een stuk bij over stages. Het boek is niet gepubliceerd. Daarom hier mijn bijdrage.

Samen vormen Traagheid, Skepsis, Ongehoorzaamheid en Verwaarlozing de vier ruiters van de Stage Apocalyps; vier oorzaken waarom jouw collega’s niet met stagiairs willen werken. Structuur, resultaten tonen en grip bieden jagen die ruiters weg en maken je van stagiairs een waardevolle aanwinst.

Een Community of Practice (CoP) is een leerclubje voor stagiairs, begeleiders en collega's waar je knappe koppen kweekt . Het idee: minder ploeteren in je eentje, meer slimme oplossingen uitwisselen. Met een beetje management-zegen wordt het een feest van leren én verbinden.

We dachten dat technologie ons zou bevrijden, maar ze heeft ons opgesloten in een eindeloze stroom van likes en hartjes; een digitale gevangenis waarin alles meetbaar moet zijn. Jonge mensen groeien op in deze schijnwereld, waar betekenis wordt uitgedrukt in volgers en views.

Een goede mentor leert niet alleen hoe je iets doet, maar vraagt ook waarom. Stages zouden geen voorspelbare werkplekken moeten zijn, maar juist plekken waar het onverwachte en irrationele ook een rol spelen. Dat geeft jongeren de ruimte om écht na te denken over hun toekomst en te groeien door af en toe de weg kwijt te raken.

Generaties missen elkaar vaak op de werkvloer, zoals een taart die wegzakt in de regen. De verwachtingen van jongeren botsen met de oude normen van loyaliteit en lange uren. Misschien biedt de chaos van een smeltende taart juist de ruimte voor vernieuwing en groei.

Boundary Crossing en Transfer zijn twee manieren om kennis van de ene naar de andere situatie over te brengen. Transfer gaat over het eenmalig toepassen van wat je hebt geleerd in een nieuwe omgeving, terwijl Boundary Crossing draait om het voortdurend wisselen tussen theorie en praktijk. Bij stages blijkt Boundary Crossing vaak waardevoller, omdat het stagiairs niet alleen leert om kennis toe te passen, maar ook om deze aan te passen en te vernieuwen in verschillende contexten.

Stages. Ja, je hebt ze nodig, maar eerlijk: veel bedrijven weten niet hoe ze er iets goeds van moeten maken. Dat is waar ik binnenkom. Ik help bedrijven om stagiairs niet alleen een bureau, laptop en wat opdrachten te geven, maar om echt een omgeving te creëren waarin die jonge mensen iets leren. Iets betekenisvols. Iets waar ze verder mee kunnen, en jij als bedrijf trouwens ook.

In Hello World pleit ik voor het bewust ontwerpen van de wereld waarin jongeren hun eerste stappen zetten, fysiek en digitaal. In plaats van zinvolle third spaces bevinden ze zich nu in oppervlakkige junkspaces, gericht op prestatie en snelheid. Om groei en weerbaarheid te stimuleren, moeten we deze ruimtes herontwerpen met ruimte voor reflectie en leren door falen.