Stages werven? Denk dan even aan de Top40. Je weet wel, dat nummer dat je eerst ‘mwah’ vond, maar na een week non-stop airplay niet meer uit je hoofd kreeg. Zo werkt het ook met studenten en bedrijven. Het Mere Exposure Effect zorgt ervoor dat bekende gezichten (of logo’s) altijd winnen van dat geniale last-minute aanbod dat niemand heeft gezien.

Hoe werkt dit bij stagiairs?

Stel, een student als Layla zit in de collegebanken en krijgt voorlichting over stages. Daarbij stelt een docent een lijst met stagebedrijven beschikbaar. Daar staan een paar bedrijven op. Twee bedrijven (bedrijf A en bedrijf B) passen direct bij de opleiding van Layla en allebei hebben een vacature beschikbaar die er interessant en leuk uitziet. Bedrijf A is overal: posters op school, een stagevacature op de website en vertegenwoordigers die vriendelijk stonden te lachen op de stagemarkt. Bedrijf B? Die kwam pas op het allerlaatste moment in beeld na een berichtje aan de docent via LinkedIn en heeft verder niet zoveel gedaan.

Rara, waar kiest Lisa voor? Juist, bedrijf A. Niet per se omdat het aanbod aantoonbaar beter is, maar omdat ze hun naam en logo al zo vaak heeft gezien dat het vertrouwd voelt.

Dit effect heeft grote gevolgen voor de keuzes van studenten. Studenten gaan naar dezelfde bedrijven als hun voorgangers of de bedrijven die het meeste in beeld zijn, terwijl jouw innovatieve start-up met die geweldige begeleiding, kantoorhond en flexibele werkplekken buiten beeld blijft. Want ja, wie ben jij? Ze hebben je nooit gezien. Brr. Spannend.

Hoe het bedrijven beperkt in hun keuzes

Diezelfde bias werkt ook de andere kant op. Bedrijven die stagiairs werven, kiezen vaak voor de veilige weg. Ze hebben jarenlange samenwerking met een school of opleiding en blijven hangen bij ‘de bekende route.’ Nieuwe ideeën, zoals microstages of een andere opleiding in de regio? Iemand die niet automatisch ‘bij de bedrijfscultuur past’? Eng. Onbekend. Waarom moeite doen voor een sprong in het diepe als je het vertrouwde succes al binnen handbereik hebt?

Dit beperkt niet alleen de kansen om nieuw talent aan te trekken, maar zorgt ook voor een eenzijdige instroom. En dan vraag je je af waarom je teams niet diverser worden.

Hoe je deze bias kunt doorbreken als bedrijf

De les hier? Laat jezelf zien. Letterlijk en figuurlijk. Studenten kiezen voor wat ze kennen, dus zorg dat ze jou leren kennen. Begin niet twee weken voor de deadline, maar bouw maanden van tevoren een aanwezigheid op. Een paar tips:

1. Zichtbaarheid is key

Wees overal: op stagemarkten, gastcolleges en in de schoolgangen. Zorg voor flyers, goodies, of zelfs een gastcollege. Laat je gezicht zien en maak indruk.

2. Blijf hangen in hun hoofd

Herhaling werkt. Laat zien wie je bent via meerdere kanalen: posters, social media, en ja, ook die nieuwsbrief van de opleiding. Wees een constante aanwezigheid, geen last-minute optie.

3. Maak het persoonlijk

Studenten voelen zich verbonden met bedrijven die persoonlijk contact zoeken. Organiseer een open dag, reageer snel op vragen, en laat zien dat je méér bent dan een logo.

Drie gouden tips:

Mensen volgen vaak de makkelijkste weg. Herkenbaarheid voelt comfortabel, en iets nieuws lijkt risico’s te hebben. Wil je dat doorbreken? Help studenten het onbekende te omarmen.

👉🏽Begin vroeg met werven: Laat ze jouw bedrijf leren kennen voordat ze de standaardkeuzes maken.

👉🏽Vertel verhalen: Studenten houden van voorbeelden. Laat oud-stagiairs vertellen over hun ervaringen, liefst met wat humor en praktische tips. Werkt veel beter dan een vacaturetekst met ‘pro-actief’ en ‘uitdaging’ erin.

👉🏽Maak onbekend vertrouwd: Wat studenten nu niet weten, kan aantrekkelijk worden als je het toegankelijk maakt. Laat ze zien hoe jouw bedrijf werkt, wat ze kunnen leren, en hoe jij hen persoonlijk begeleidt.

Wie ontdekte dit fenomeen?

Het Mere Exposure Effect werd voor het eerst wetenschappelijk onderzocht door de Amerikaanse sociaalpsycholoog Robert Zajonc in 1968. Hij experimenteerde met Chinese karakters en verzonnen woorden. Deelnemers zagen deze tekens verschillende keren, en daarna moesten ze aangeven wat ze ervan vonden. De resultaten? Hoe vaker iemand een karakter had gezien, hoe positiever ze erover oordeelden. Het principe bleek simpel: herhaling maakt het aantrekkelijk. Zajonc toonde hiermee aan dat we een voorkeur ontwikkelen voor wat we kennen, zelfs als we er geen betekenis aan kunnen koppelen.